Κάτασπρο φόρεμα ντύθηκε το ακρογιάλι...
Κάτασπρο, δαντελωτό,
για να με ταξιδέψει, στου ονείρου το θάμπος...
Σάμπως έχει καρδιά και ανταριάζεται
με το δικό μου χτύπο.
Αφήνομαι να μου απαγάγει τη ψυχή,
να μου αναστατώσει την ησυχία,
κι απλώνω τα χέρια και χάνομαι... βυθίζομαι,
ταξιδεύω στο όνειρο που φτιάχτηκε μ' αρμύρα...
Εγω ενας απλος Πειρατής είμαι απο ποιηματα δεν ξέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα να σου πω οτι δεν σε ξεχνάω.
Καλησπέρα.