Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Το δείλι...


To δείλι που χαρίστηκε στα μάτια που λένε
Ευχαριστώ..
Χρώματα που δεν ζωγραφίζονται,
απλά μένουν εκεί που χωρούν...
Χωρούν σε μια ματιά που τα ακουμπά απαλά, πάνω σε βελούδο...
Εκεί θα κοιμηθούν και θα ξυπνούν,
όταν η θύμηση προστάζει να ζήσει νοερά τη στιγμή...
Τη στιγμή που δεν ξέχασε...


2 σχόλια:

  1. το φως του ήλιου που έρχεται ή φεύγει πίσω από τα κλαδιά του δέντρου, αγαπημένο θέμα και για μένα...
    όμορφη στιγμή συνοδευμένη από όμορφα λόγια!
    καλημέρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δειλινά χρώματα !!!
    Που εισχωρούν στα μάτια μέσα ...
    εκείνα μόνο που μπορούν να μεταφράσουν ...
    να απορροφήσουν τη μαγεία της στιγμής !!!
    Καλό σου ΑΥΓΟΥΣΤΟ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή