Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Τίποτα...


Ήταν μια ξεχωριστή μέρα και ο Μους (ο γάτος) ήθελε να κάνει
στον καλύτερό του φίλο, τον Ερλ, (ο σκύλος) ένα δώρο.
Αλλά τί να του έκανε;
Ο Ερλ είχε ένα μπολ. Είχε ένα κρεβατάκι. Είχε ένα παιχνίδι για να μασάει.
Ο Ερλ είχε τα ΠΑΝΤΑ.
Ο Μους σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε . Υπάρχει τίποτα να κάνεις ένα δώρο
σε κάποιον που έχει τα Πάντα;
ΤΙΠΟΤΑ!
Ε, λοιπόν, θα χάριζε στον Ερλ ένα Τίποτα.
Μα σ' αυτόν τον κόσμο,τον γεμάτο από Κατιτί πού θα έβρισκε ένα Τίποτα;
Ο Μους άκουγε συχνά τον Φρανκ (ο κύριός του) να λέει<<Ορίστε! Τίποτα στην τηλεόραση>>.
Μα,απ'όσο ήξερε ο Μους, πάντα υπήρχε στην τηλεόραση Κατιτί.
Ο Μους άκουγε συχνά τη Ντούζι και τις φίλες της να λένε << Θα κάνουμε Τίποτα;>>
Αλλά, απ' όσο ήξερε ο Μους, πάντα έκαναν Κατιτί.
Η Μίλι (η κυρία του) στάθηκε στην πόρτα λέγοντας <<Πάω να ψωνίσω Τίποτα...>>
Έτσι ,βγήκε για ψώνια και ο Μους. Έψαξε προσεκτικά τα μαγαζιά.
Υπήρχαν πολλά, πολλά Κατιτί. Μα,απ' όσο μπορούσε να καταλάβει,δεν πουλούσαν Τίποτα.
Γύρισε,λοιπόν ο Μους στο σπίτι,κάθισε στο μαξιλάρι του κι έμεινε απλώς ασάλευτος.
Και, καθώς δεν σκεφτόταν πια Τίποτα, το βρήκε!
Τίποτα!
Πήγε,λοιπόν,και πήρε ένα κουτί να βάλει Τίποτα μέσα.
Τρέχοντας πάει στον Έρλ. <<Ω! Για μένα;>> ρώτησε ο Ερλ.
<<Μους, μα δεν ήταν ανάγκη να μου φέρεις Τίποτα...>>.
Ποιός του το είπε; σκέφτηκε ο Μους.
Ο Ερλ άνοιξε το δώρο του Μους. <<Δεν υπάρχει Τίποτα εδώ>> είπε ο Ερλ.
<<Ναι>> είπε ο Μους. <<Δεν υπάρχει Τίποτα... εκτός από μένα κι εσένα>>.
Έτσι, μετά, ο Μους κι ο Ερλ έμειναν απλώς αμίλητοι...











απολαμβάνοντας το Τίποτα



και τα Πάντα.


Πάντα με συγκινεί ένα δώρο με Τίποτα...
Ξέρω πως κι εσύ συμφωνείς αγαπημένη μου ... Το απάγκιο που μου βάστηξες αργεί ακόμα,
γι' αυτό θα στο αποθέκω εκεί δα κοντά να το διαβάσεις...

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Δίχτυα...



Δίχτυα που πλέουν σε διάφανα νερά...
Σε ανοιχτά πελάγη...
Στο φωτεινό και σκοτεινό γαλάζιο...
Στα ανέγκιχτα του βυθού...
Σε δυνατά ρεύματα...
Σε θαλασσινές αύρες και πνοές από φύκια...
Σε αθώα ψαράκια...


Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Μπλε κόσμος...



Ξερολιθιές και καλύβα...
Η εικόνα αυτή με ''κυνηγά''...
την ονειρεύομαι, τη μάζεψα με αγάπη
και βρήκε χώρο στα στολίδια του άϋλου κόσμου μου...
Ο στοχασμός σαλεύει...
Σαλεύει στην απλότητα,
δραπετεύει και εξορίζεται, στο γαλάζιο μπλε κόσμο...


Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Ψυχανεμισμένη...



Κάτασπρο φόρεμα ντύθηκε το ακρογιάλι...
Κάτασπρο, δαντελωτό,
για να με ταξιδέψει, στου ονείρου το θάμπος...
Σάμπως έχει καρδιά και ανταριάζεται
με το δικό μου χτύπο.
Αφήνομαι να μου απαγάγει τη ψυχή,
να μου αναστατώσει την ησυχία,
κι απλώνω τα χέρια και χάνομαι... βυθίζομαι,
ταξιδεύω στο όνειρο που φτιάχτηκε μ' αρμύρα...




Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Σφαλιστά...



Kτίσματα ρημαγμένα, εξουθενωμένα απ' το χρόνο,
με ύφος γλυκό...
που ξεσηκώνει τον λογισμό
και τρέχει σε αθέατες εικόνες φαντασίας και μόνο.
Άγγισμα απαλό..
σαν χάδι, είναι τα φύλλα της αροδάφνης,
που γέρνουν πάνω του συντροφικά
και τα όμορφα ροζ λουλουδάκια της, δίνουν μια νότα αναγέννησης,
για να του πουν οτι υπάρχεις !

Υπάρχεις κι ανασαίνεις μαζί μας...

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Φυρονεριά...



Mε το φαινόμενο της ανύψωσης της στάθμης του Θαλασσινού νερού,
η γνωστή παλίρροια,
φούσκωσε απ' τη χαρά της,
πλημμυρίζοντας και αγκαλιάζοντας με τα πλούσια νερά της,
κάθε βράχο, την κάθε ραγισματιά του, κάθε ''σαλιακουμάκι'', κάθε ''λιλαδάκι'' που
βρέθηκε μπροστά της, χαρίζοντας περίσσια την αρμύρα της,
πλεγμένη με το δίχτυ της αύρας της...
Δεν συλλογίστηκε τη φυρονεριά, γνωστή άμπωτις
που με τον ερχομό της, μάζεψε τη θάλασσά της...
Έμεινε σχεδόν ξερή κι απόμεινε να μαζεύει στις χούφτες των χεριών της,
λίγη Θάλασσα...
Τη δική της Θάλασσα...


... Καθισμένη σε μια ξερολιθιά...





Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Θαλασσοδαρμένη...

... Βαρκούλα του ψαρά...
Λησμονήθηκε; ποιος ξέρει...
Χρώματα δεμένα με σκουριά κι αρμύρα.
Πάνω της χαραγμένες λέξεις...
Ιδρώτας, μόχθος, μεροκάματο,γλέντι, κέφι και καλή ψαριά !
Δεμένη στο λιμανάκι της καρτερεί και προσμένει...
Προσμένει ν'ακούσει ... Βίρα την άγκυρα !

Βίρα την άγκυρα...
Ταξίδεψέ με ...