Ήταν μια ξεχωριστή μέρα και ο Μους (ο γάτος) ήθελε να κάνει
στον καλύτερό του φίλο, τον Ερλ, (ο σκύλος) ένα δώρο.
Αλλά τί να του έκανε;
Ο Ερλ είχε ένα μπολ. Είχε ένα κρεβατάκι. Είχε ένα παιχνίδι για να μασάει.
Ο Ερλ είχε τα ΠΑΝΤΑ.
Ο Μους σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε . Υπάρχει τίποτα να κάνεις ένα δώρο
σε κάποιον που έχει τα Πάντα;
ΤΙΠΟΤΑ!
Ε, λοιπόν, θα χάριζε στον Ερλ ένα Τίποτα.
Μα σ' αυτόν τον κόσμο,τον γεμάτο από Κατιτί πού θα έβρισκε ένα Τίποτα;
Ο Μους άκουγε συχνά τον Φρανκ (ο κύριός του) να λέει<<Ορίστε! Τίποτα στην τηλεόραση>>.
Μα,απ'όσο ήξερε ο Μους, πάντα υπήρχε στην τηλεόραση Κατιτί.
Ο Μους άκουγε συχνά τη Ντούζι και τις φίλες της να λένε << Θα κάνουμε Τίποτα;>>
Αλλά, απ' όσο ήξερε ο Μους, πάντα έκαναν Κατιτί.
Η Μίλι (η κυρία του) στάθηκε στην πόρτα λέγοντας <<Πάω να ψωνίσω Τίποτα...>>
Έτσι ,βγήκε για ψώνια και ο Μους. Έψαξε προσεκτικά τα μαγαζιά.
Υπήρχαν πολλά, πολλά Κατιτί. Μα,απ' όσο μπορούσε να καταλάβει,δεν πουλούσαν Τίποτα.
Γύρισε,λοιπόν ο Μους στο σπίτι,κάθισε στο μαξιλάρι του κι έμεινε απλώς ασάλευτος.
Και, καθώς δεν σκεφτόταν πια Τίποτα, το βρήκε!
Τίποτα!
Πήγε,λοιπόν,και πήρε ένα κουτί να βάλει Τίποτα μέσα.
Τρέχοντας πάει στον Έρλ. <<Ω! Για μένα;>> ρώτησε ο Ερλ.
<<Μους, μα δεν ήταν ανάγκη να μου φέρεις Τίποτα...>>.
Ποιός του το είπε; σκέφτηκε ο Μους.
Ο Ερλ άνοιξε το δώρο του Μους. <<Δεν υπάρχει Τίποτα εδώ>> είπε ο Ερλ.
<<Ναι>> είπε ο Μους. <<Δεν υπάρχει Τίποτα... εκτός από μένα κι εσένα>>.
Έτσι, μετά, ο Μους κι ο Ερλ έμειναν απλώς αμίλητοι...