Θαλάσσιος κρίνος

Ο Θαλάσσιος κρίνος της Παναγίας..
Εξωτική ομορφιά, μέσα στη καυτή άμμο, εμφανίζονται
φύλλα και άνθη που μοσχομυρίζουν.

Υπάρχω...

Ένα λουλουδάκι...
Ένα λουλουδάκι, που ονειρεύεται ν' αγγίξει ουρανό...
Σκορπά μυρωδιές, χρώματα, λικνίσματα στο φύσημα του αέρα...
Κάπου θαμπώνεται απ' το φως του ήλιου
και σκύβει ν' ακουμπήσει τη γη...
Περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, έπαψε πια να ονειρεύεται .. να..
.. να φτάσει τον ουρανό..
Συλλογιέται ότι ανήκει εκεί... στο χώμα που φύτρωσε...
Εκεί θε να επιστρέψει...

Υπάρχω...
Υπάρχω σαν ένα λουλουδάκι, που φύτρωσε μέσα σ' ένα όνειρο...

Ο φάρος...

Tο φως που λάμπει
και
οδηγεί σε σίγουρα
λιμάνια...

Ξαποσταίνει η μέρα...

Λουλούδια τ'ουρανού, π'ανθίζουν τα δειλινά..
Χρώματα κλεμμένα απ΄την αυγή του Μάη, στολίζουν το στερέωμα.
Κάμπος που λάμπει σε μάτια που λαχταρούν,
κι ακολουθούν το φτερωτό περπάτημα της καρδιάς..

Ξαποσταίνει η μέρα..
Ξαποσταίνει η ψυχή..

Η πόζα

Η πόζα...
... Tου γάτου ή της Σελήνης που μόλις ξεπροβάλλει;

Χρώμα και χαρά...

Για κείνους που λατρεύουν το χρώμα...
Μα και για κείνους που ανακαλύπτουν χρώματα σε ανθρώπινες ψυχές...
γιατί εκεί σίγουρα είναι τα ομορφότερα και τα πιο αληθινά !

Το δείλι...

To δείλι που χαρίστηκε στα μάτια που λένε
Ευχαριστώ..
Χρώματα που δεν ζωγραφίζονται,
απλά μένουν εκεί που χωρούν...
Χωρούν σε μια ματιά που τα ακουμπά απαλά, πάνω σε βελούδο...
Εκεί θα κοιμηθούν και θα ξυπνούν,
όταν η θύμηση προστάζει να ζήσει νοερά τη στιγμή...
Τη στιγμή που δεν ξέχασε...